Stel je voor...

 

Je zit in een cinemazaal te kijken naar een hele mooie film. Groot scherm, surround sound, popcorn erbij.

 

De film is ontroerend, spannend, een beetje heftig soms en je zit er helemaal in. Je voelt de emoties, de sfeer, je vraagt je af wat er als volgende gaat gebeuren… 

 

Na afloop blijft de film nog nazinderen. Soms een uur, soms een paar dagen of langer. Flarden komen en gaan.

 

Een vriend van jou heeft diezelfde film gezien. Thuis, op zijn laptop. Hij vond het wel een beetje ontroerend, mooi en spannend, maar niet heftig..

 

Na de film ging hij direct iets anders doen en dacht niet echt meer aan wat hij gezien had. Geen nazindering dus.

 

Waar gaat dit verhaal eigenlijk naartoe? 🤔

 

Wel… Misschien heb je het al door.

 

Wij als HSP’er ervaren gebeurtenissen in ons leven als het kijken van een film in de cinema. Alles erop en eraan. Was het een goede film? Dan komen we helemaal blij en vervuld (en soms toch ook overprikkeld) uit de zaal. 

 

Was het een slechte film, dan komen we zéker overprikkeld uit de zaal, maar ook met een zwaar gevoel of vol hoofd. Het duurt een hele tijd eer het gevoel wegebt.

 

Ter vergelijking ervaren niet-HSP’ers het leven meer als een film die ze bekijken op een laptop. Of het nu een slechte of goede film was, de impact ervan achteraf is kleiner. Er is minder of zelfs geen tijd nodig voor verwerking of om te ontprikkelen. Minder positieve impact, minder negatieve impact.

 

Is het één beter dan het ander? Nee, zeker niet. Allebei hebben ze hun voor- en nadelen. Het is gewoon anders en dat is oké.

 

Maar het besef dat de beleving anders is voor hSP’ers en niet-HSP’ers kan erg helpend zijn in de mildheid naar jezelf als HSP’er en in het begrip bij niet-HSP’ers.

 

Waarom vertel ik dit verhaal, omdat het ook een fijne manier kan zijn voor jou om aan anderen uit te leggen wat het is om hoogsensitief te zijn.

 

En uiteraard voor jezelf om te beseffen hoe het komt dat je soms moe of overweldigd bent of tijd nodig hebt om terug tot jezelf te komen. Dat is niet abnormaal, gewoon een gevolg van hoe ons brein werkt.

 

Voila, dat wou ik graag vandaag meegeven. Ik wens je nog een hele fijne dag toe!